Οδόφραγμα Δερύνειας, 17 Οκτωβρίου 2020
«Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού»
Λάμπρος Γ. Καούλλας
Φίλες και φίλοι,
συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Ομολογώ, πως η πρόσκληση από την «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού» να μιλήσω εδώ, στο οδόφραγμα της Δερύνειας, εδώ στις Θερμοπύλες των Κοκκινοχωριών, την ώρα που η ευρύτερη Αμμόχωστός μας, ελεύθερη και κατεχόμενη, βρίσκεται στη δίνη ενός πολύπλευρου διεθνούς πολιτικού κυκλώνα, ήταν ίσως η μόνη πρόσκληση που αποδέχθηκα ποτέ με το βαρύτερο αίσθημα ευθύνης.
Αλλά δεν μπορούσε με τίποτα η συνείδησή να αρνηθεί τέτοια πρόσκληση, διότι «χρωστούμε σ’ όσους πέρασαν, θα ρθούνε, θα περάσουν» και κατ’ επέκταση, «κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».
Ταυτόχρονα, αντιλαμβάνομαι πως με φορτισμένο το κλίμα, καραδοκεί ο Τούρκος κατακτητής να βρει νέες αφορμές για τετελεσμένα. Κάποιοι θέλουν με αφορμή αυτή την ειρηνική εκδήλωση να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση. Κάποιοι προεξόφλησαν πως θα γίνουν επεισόδεια για να δημιουργήσουν τεχνητή ευθύνη για τους Κύπριους Έλληνες.
Δεν θα το επιτρέψουμε διότι «θέλει πολλὴ ἐπαγρύπνηση ἡ λευτεριά, παιδιά· μὴν τὴ χάνετε οὔτε στιγμὴ ἀπ’ τὰ μάτια σας, μὴν ἐπαναπαύεσθε», όπως είπε ο εθνικός ποιητής μας, ο Κώστας ο Μόντης.
Ποτέ, λοιπόν, μα ποτέ ξανά, δεν ένιωσα βαθιά μέσα μου τόσο βαριά την ευθύνη για την κάθε λέξη που θα βγει από το στόμα μου, καθώς απόψε, εκτός από εμάς, μας ακούνε και άλλοι.
Μα ακούνε τα παιδιά που υπηρετούν στα φυλάκια και τα στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς εδώ γύρω, αυτά τα φυλάκια που κατέστησαν την Δερύνεια μας ακριτικό δήμο, χωρίς να το επιλέξει.
Μας ακούνε τα παιδιά της Αστυνομίας Κύπρου που οι αριθμοί της σήμερα προσθέτουν ένα επιπλέον όγκο στην διαμαρτυρία μας, παρά το ότι η «Πρωτοβουλία Μνήμης» στα 12 χρόνια μαζικής μηχανοκίνητης παρουσίας της δεν έδωσε ποτέ την παραμικρή αφορμή για έκτροπα, φασαρίες ή επιβλαβείς για την πατρίδα τυχοδιωκτισμούς. Εντούτοις, η προπαγάνδα και η αχρείαστη καλλιέργεια μίσους ένθεν και ένθεν του συρματοπλέγματος, αύξησε τον αριθμό τους απόψε και τους ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία και τη διατήρηση του νόμου και της τάξης και ευχαριστούμε βεβαίως και το αδελφό κοκκινοχώρι της Δερύνειας για τη φιλοξενία.
Μας ακούει, καλώς ή κακώς, όλος ο κόσμος, αν κρίνουμε πως χθες το Στέητ Ντιπάρτμεντ εξέδωσε ταξιδιωτική οδηγία – άκουσον άκουσον – να αποφύγουν απόψε τη Δερύνεια οι Αμερικανοί πολίτες.
Μας ακούνε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εγχώρια και ξένα, με τα τελευταία να βρίσκονται εδώ διότι η περιοχή μας και η Κύπρος μας είναι ψηλά στην διπλωματική ατζέντα. Μας ακούνε όμως κάποιοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που εδώ και μέρες ισχυρίζονται ψευδώς και προβοκατορικά πως θέλουμε το κακό του τόπου μας.
Μας ακούνε οι ξετσίπωτοι «ίνφλουενσερς του ραγιαδισμού» και της ηττοπάθειας, αυτής της ηττοπάθειας που ο Τάσος Ισαάκ ήθελε να τερματίσει και έδωσε το τίμιο αίμα του γι’ αυτό.
Αυτοί οι οικοφοβικοί ναρκισσιστές, μια θλιβερή μειοψηφία, η οποία δεν λέει να καταλάβει πως ο ανεύθυνος κατευνασμός έχει ανοίξει περισσότερο την όρεξη της κατοχής. Αυτοί όλοι λοιπόν κρέμονται από τα χείλη μας απόψε. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη, διότι δεν μας το επιτρέπει ούτε η ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας, ούτε το κυπριακό ρωμαίικο φιλότιμό μας, ούτε το ελεύθερο, δημοκρατικό ελληνικό ήθος μας.
Απελευθέρωση, η μόνη λύση.
Απελευθέρωση πρώτα και κύρια γιατί αυτό επιτάσσει και το Διεθνές, αλλά και το Φυσικό Δίκαιο. Απελευθέρωση γιατί το επιτάσσει η προσωπική αξιοπρέπεια και καθήκον του καθενός μας, η οποία συνολικά αποτελεί εθνική αξιοπρέπεια και εθνικό καθήκον.
Απελευθέρωση, όμως και πρακτικά. Γιατί ο αγώνας για απελευθέρωση προϋποθέτει άμυνα και η άμυνα εγγυάται την ασφάλειά μας. Δεν είμαστε εδώ για να προκαλέσουμε ανασφάλεια. Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε ασφάλεια.
Απελευθέρωση όμως και για ένα άλλο λόγο. Για να δώσει όραμα να ξαναφτιαχτεί αυτό το κράτος και αυτή η κοινωνία, να σπάσει αυτό το σάπιο απόστημα το οποίο απομυζεί τις όσες απέμειναν ελεύθερες περιοχές. Η πρόσφατη αποκάλυψη σκανδαλώδους συμπεριφοράς από ξένο ειδησεογραφικό πρακτορείο, εκτός του ότι πολύ βολικά επεσκίασε το λεγόμενο «άνοιγμα» της Αμμοχώστου, μας ξαναθυμίζει πως τόσο οι πολιτικοί που πουλούν φτηνό πατριωτισμό χωρίς θυσίες, όσο και αυτοί που αλαζονικά πουλούν επαναπροσέγγιση και κατευνασμό, έχουν να κερδίσουν από την διαιώνιση της κατοχής. Η απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπρου είναι πρόταγμα για ρήξη με το σάπιο παρελθόν.
Και διότι πολύς λόγος έγινε και για τους Τουρκοκύπριους και πως δήθεν αυτή η εκδήλωση είναι εναντίον τους. Καθώς ξέρουμε πως αυτή ακριβώς τη στιγμή μας ακούνε και μας μεταφράζουν ζωντανά, κατ’ αρχάς τους διαβεβαιώνουμε πως δεν είναι εναντίον τους. Αλλά τους λέμε ότι όπως εμείς, όπως εμείς στη δική μας κοινωνία, έχουμε σε μεγάλο βαθμό διδαχθεί από το παρελθόν μας, έχουμε μεταξύ μας συζητήσει έντονα για τις ιστορικές ευθύνες μας, τα λάθη μας, άλλα από αφέλεια και άλλα από εγκληματική αλαζονεία, και τις ένοχες πράξεις μας εκεί που έγιναν και που μας οδήγησαν στη κατάσταση της κατοχής και της διχοτόμησης, ήρθε η ώρα να κάνουν και αυτοί την αυτοκριτική τους.
Ήρθε η ώρα να σκεφτούν και αυτοί σε τι ωφέλεσε που σήκωσαν τα όπλα κατά των Κυπρίων Ελλήνων στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα αμούστακων σχολιαρόπαιδων και παιδιών του κατηχητικού. Για να ταχθούν με ποιους; Για να ταχθούν με ποιους; Με την βρετανική αποικιοκρατία που κατέρρεε σε όλο το κόσμο. Σε τι ωφέλεσε που για 15 χρόνια μετά την ανεξαρτησία καλούσαν την Τουρκία να επέμβει και χειροκροτούσαν και πανηγύριζαν όταν τελικά τα τουρκικά άρματα αυλάκωναν τη γη μας και έμπαιναν ως κατακτητές και έπαιρναν τα σπίτια των γειτόνων τους; Τι ωφέλεσε που συνέδραμαν στην εθνοκάθαρση του κατεχόμενου βορρά, για να έρθει η πληθυσμιακή πλημμύρα των εποίκων που τώρα τους έχει επισκιάσει;
Ώρα λοιπόν οι Τουρκοκύπριοι να έρθουν αντιμέτωποι με τη συνείδησή τους, που είμαι σίγουρος πως κάπου βαθιά τους φωνάζει πως είναι λάθος, πως είναι ανήθικο, πως δεν είναι ευλογημένο να ζουν, να αναπνέουν, να ερωτεύονται και να πεθαίνουν μέσα σε σπίτια κλεψιμιά, μαγαζιά κλεψιμιά, χωράφκια κλεψιμιά, περβόλια κλεψιμιά και άλλα που έχτισαν με τα δυο τους χέρια και με τον τίμιο ιδρώτα άλλοι.
Τα αποτελέσματα αυτής της ύβρεως τα βιώνουν τώρα και όσο η Τουρκία είναι μέσα στα πόδια τους, το να γαντζωθούν πάνω μας με μιας μορφής αδικία όπως είναι ομοσπονδία δεν θα τους σώσει. Ας κάνουν λοιπόν οι Τουρκοκύπριοι την επίπονη αυτοκριτική τους, όπως την κάναμε και εμείς και συνεχίζουμε να την κάνουμε και καλά την κάνουμε για να δουν πως αυτή η ύβρις τους κατάντησε να είναι άβουλοι και υποτελείς, αχυράνθρωποι της διαχείρισης ενός ψευδοκράτους.
Και διότι είναι ψευδοκράτος, κανένας από εμάς εδώ δεν παρεμβαίνει στις παράνομες «εκλογές» του, ούτε θέλει να παρέμβει, ούτε υπάρχει κανένα νόημα να παρέμβει. Είναι δήθεν εκλογές σε μια αποσχιστική «διοίκηση» που λειτουργεί σε στρατιωτικώς κατεχόμενο έδαφος. Δεν υπάρχουν ξένοι παρατηρητές. Δεν ξέρουμε ποιοι και πόσοι είναι οι Τουρκοκύπριοι και πόσοι και ποιοι οι έποικοι. Και υπάρχουν στην λεγόμενη «εκλογική διαδικασία» υποψήφιοι που 24 χρόνια πριν συμμετείχαν αυτοπροσώπος στο λυντσάρισμα μέχρι θανάτου του Τάσου Ισαάκ, εδώ, στα άγια αυτά χώματα. Όπως εκπροσώπησαν επάξια την φύση του καθεστώτος αυτού και οι φονιάδες του Σολωμού Σολωμού.
Οι δύο δολοφονίες των Παραλιμνιτών ηρωομαρτύρων συμπυκνώνουν την ουσία αυτού του δήθεν «κράτους» που καλούμαστε να αποδεχθούμε. Από τις λεπτομέρειες. Οι δολοφονίες, εδώ, έγιναν μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, υπό την υψηλή εποπτεία του ίδιου του πολιτικού αττιλάρχη Ραούφ Ντενκτάς, με την παρουσία όλης της στρατιωτικής και αστυνομικής και πολιτικής ηγεσίας των κατεχομένων. Μέσα στους δολοφόνους και των δύο ηρώων, βρίσκονται άτομα που σχετίζονταν με τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, βρίσκονταν Γκρίζοι Λύκοι του τουρκικού παρακράτους, βρίσκονταν ακόμα και ένστολοι δήθεν «αστυνομικοί» να λυντσάρουν μαζί με τον όχλο.
Πρέπει να καταλάβουν οι Τουρκοκύπριοι πως όσο δεν εκτελούνται τα εντάλματα σύλληψης της Interpol για τους ενόχους δύο δολοφονιών που έγιναν μπροστά στις κάμερες, δεν είναι δυνατόν να νιώθουμε ασφαλείς για συνομιλίες.
Τα χέρια μας προς τους Τουρκοκύπριους είναι ανοιχτά και το αποδείξαμε τόσες δεκαετίες μετά, παρά την εις βάρος μας κατοχή και παρά τις διαφωνίες μεγάλης μερίδας τους δικού μας πληθυσμού, παρά την πίκρα μας, η Κυπριακή Δημοκρατία τους θεωρεί πολίτες της, έχουν όλα τα δικαιώματα, όλα τα οφέλη, ακόμη και χωρίς τις υποχρεώσεις που έχουμε οι υπόλοιποι. Οι ειρηνικές προθέσεις μας αποδεικνύονται συνεχώς.
Το δήθεν «άνοιγμα» της Αμμοχώστου απέδειξε πως παρά τις καλές προθέσεις της πολιτικής μας ηγεσίας, η Τουρκία τσεπώνει τετελεσμένα και προχωρεί. Αυτή η εξέλιξη με την Αμμόχωστο, θάβει ακόμη και αυτές τις λεγόμενες Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου Κυπριανού-Ντενκτάς του 1979 με 100% ευθύνη της Τουρκίας.
Τελικά, το παραμύθι της δήθεν επιστροφής της Αμμοχώστου, το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να διασπάσει τους πρόσφυγες και να καλλιεργεί ευσεβείς πόθους σε μια μικρή μερίδα από αυτούς. Τώρα, πάνε να μας σύρουν πάλι σε μια νέα διαδικασία-εξπρές, για να κλείσει ακόμα ένας κύκλος. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Προϋπόθεση για επανέναρξη των συνομιλιών πρέπει να είναι η επιστροφή της Αμμοχώστου σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Αν δεν επιστραφεί άμεσα η Αμμόχωστος, πως μπορεί κάποιος να πιστεύει ακόμα πως υπάρχει καλή θέληση από πλευράς Τουρκίας;
Εμείς πάντως, «ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσο τους». Ο χιλιοειπωμένος, πάντοτε επίκαιρος στίχος του Κώστα του Μόντη, ο μεστός νοημάτων αυτός στίχος για την πανάρχαια παρουσία μας σε αυτόν εδώ τον τόπο. Εμείς, εδώ, να δακτυλοδείχνουμε την ύβρη, αυτή την ύβρη που όσο πάει και κορυφώνεται με τους απανωτούς υβριδικούς πολέμους που εξαπολύει η Τουρκία σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ και τώρα και την Αρμενία. Με παραστρατιωτικούς, ψυχολογικό πόλεμο και τρομοκράτες. Που καταδυναστεύει τους Κούρδους. Που σεργιανίζει στα νερά του Αιγαίου και επιβουλεύεται τα νησιά της Ελλάδας. Που πολιορκεί με λαθρομετανάστες και πρόσφυγες την Ευρώπη. Που ερεθίζει τη Γαλλία, το Ισραήλ, τον Κόλπο, την Κριμαία, την Αυστρία, την Βουλγαρία. Που προσβάλει την Ευρωπαϊκή Ένωση και που χρησιμοποιεί τους τουρκικούς πληθυσμούς ως πιόνια επιρροής.
Είναι η Τουρκία που από τον Αύγουστο του 1955 μέχρι σήμερα ψευδολογεί πως δήθεν είχαμε σκοπό να «σφάξουμε» τους Τουρκοκύπριους, αλλά είναι 2020 και είναι η Τουρκία που κατέχει ακόμα την Κύπρο και έχει αιματοκυλήσει την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Είναι η ώρα που προέχει η εθνική ενότητα λόγω του κλίματος που δημιουργείται γύρω μας. Είμαστε Αμμοχωστιανοί και είμαστε Κερυνειώτες. Είμαστε Ζωθκιάτες και είμαστε Λιοπετρίτες. Είμαστε Σκαλιώτες και είμαστε Καρπασίτες. Είμαστε Λεμεσιανοί και είμαστε Ακανθιώτες. Είμαστε Παφίτες και είμαστε Καραβιώτες.
Είμαστε Τήλλυροι και είμαστε Μεσαρίτες. Είμαστε και από την Τριμίκλινη και από το Τρίκωμο, και από την Απαισιά και από το Ριζοκάρπασο, και από τον Παχύαμμο και από την Γιαλούσα, και από την Αγιά Μαρίνα και από την Αγιά Τριάδα, και από την Μύρτου και από τα Λεύκαρα, και από τον Λυθροδόντα και από το Δίκωμο, και από τον Κορμακίτη και από τον Αρμενομαχαλλά, και από τον Άη Δεμέτη και από τον Τράχωνα, και από την Λευκωσία και από την Μόρφου, και από την Αχερίτου και από το Πισσούρι, και από την Λύση και από την Κακοπετριά. Είμαστε και από τα Κοκκινοχώρια και είμαστε και από την Κοκκινοτριμιθιά. Είμαστε από τον Πενταδάκτυλο και είμαστε και από το Τρόοδος.
Τα σύνορα μας είναι στη Κερύνεια. Ούτε στο Λιμνίτη, ούτε στη Δερύνεια.
Εδώ δεν είναι «συνοριακή πύλη».
Εδώ είναι Γραμμή Κατάπαυσης του Πυρός.
Εδώ, από την χερσαία αυτή εσχατιά της Κύπρου, του Ελληνισμού και της Ευρώπης, με πίστη στο Θεό και το Δίκαιο, θα διατρανώνουμε πάντοτε, με σύνεση και υπεύθυνο αλλά γενναίο πατριωτισμό: «Δεν Ξεχνώ και Αγωνίζομαι».
Σας ευχαριστώ. Ο Θεός μαζί μας.
